Sjors Stuurman
Zaterdag 19 december 2020.
08.30u: De wekker gaat. Ik schrik wakker. ‘Hey Google, stop.’ Eindelijk,
dat geluid is uit.
09.15u: Na drie kwartier besluit ik om maar eens uit bed te gaan. Ik
stap onder de douche, kleed me aan en ga naar beneden om te ontbijten.
10.00u: Mijn ontbijt is op. Tijd om aan het werk te gaan.
10.45u: De eerste regels onderzoek voor mijn scriptie staan weer op
papier, toch een goed gevoel om zo productief te zijn (drie regels zijn toch drie
regels). Tijd om me klaar te maken voor mijn werk bij de lokale Albert Heijn.
11.20u: Ik stap onze Albert Heijn binnen. Ik word aangekeken door
klanten die denken dat ik voordring om binnen te komen, want ja: er staat
buiten weer een rij om onze winkel binnen te komen. Waarom moeten deze mensen
allemaal op zaterdag hun boodschappen doen?
11.30u: Mijn shift begint. Er staat een rij van zeven mensen bij de
Servicebalie, mijn collega van de zelfscan kan niet bijspringen. Dit wordt een
drukke dag.
15.00u: Klaar met werken, ik ren nog net niet naar
buiten. Het verbaast me nog steeds hoeveel mensen er op zaterdagmiddag
boodschappen komen halen, terwijl het doordeweeks zo rustig is. Het ligt vast
aan mijn studentenritme, maar ik zou wel weten wanneer ik géén boodschappen zou
doen.
15.15u: Een late lunch, maar toch even nodig voordat we weer verder gaan
met de scriptie. Ik smeer wat boterhammen en zet een aflevering van Star
Trek: Discovery aan op Netflix, even relaxen.
15.45u: Ik loop naar mijn kamer en zet mijn laptop weer aan. Nog even
wat woorden op papier krijgen. Nog voordat ik kan beginnen krijg ik een bericht
binnen op Discord. Of ik niet even een potje Counterstrike mee
wil doen? Ach, het kan vast geen kwaad.
17.30u: Oei, dat potje duurde toch langer dan
verwacht. Ik sluit de game af en start Excel op. Ik voer wat gegevens in over
de visserij in Scheveningen en schrijf nog vier regels aan mijn eerste
hoofdstuk. Zo. Weer productief geweest.
18.30u: Tijd om eten te halen. Zaterdag is Patatdag (of Frietdag, voor
de Friet-mensen). Onderweg naar de snackbar kan ik nog mooi een podcast van De
Universiteit van Nederland luisteren.
19.05u: Ik stap mijn ouderlijk huis weer binnen en zet de patat op
tafel. Tijd om te eten.
19.45u: Na genoten te hebben van mijn toetje verdwijn ik weer naar mijn
kamer. Tijd om de aflevering van Star Trek af te kijken.
23.00u: Oeps, daar ging mijn avond. Rond 21.30u belandde ik in een
YouTube-wormhole van video’s. Uiteindelijk ben ik geëindigd bij Marcus
Veltri, een pianist die nu met een gebroken vinger liedjes speelt voor
vreemdelingen. Hij speelt werkelijk alles, geweldig.
00:15u: Ah, het is alweer zondag. Ik bedenk me dat ik vandaag deze blog
moet schrijven. Ach, dat is een zorg voor wanneer we weer wakker worden.
